اصول ، مربوط به ثابتات و ارزش هايي اسلامي و انساني است كه عقل و وحي بر آن صحه نداشته است و انسان خود را ملزم به رعايت آن مي داند، مثل عدل و حقوق افراد و مصالح اموري است كه مي تواند موقت و مقطعي باشد. بحث تقدم زماني مطرح مي شود كه ارزش ها با مصالح در تزاحم و تعارضي باشند يعني يكي از آن دو امكان اجرايش وجود دارد مثلاً در اينكه اصل اسلام و دين محفوظ بماند يا امامت در جايگاه خود قرار گيرد مسلماً حفظ اصل دين ترجيح دارد لذا بايد در اين مورد اهم و مهم كرد و اهم را مقدم داشت. حقوق افراد از نظر دين احترام دارد ولي در تعارض با حقوق جامعه دومي مقدم مي شود چون مهم تر است و لذا اگر خانه اي در مسير خياباني قرار گيرد عقل و وحي حكم مي كند كه آن خانه و يا حتي مسجد خراب شود تا حقوق جامعه استيفا شود و در ميان تعارض بين حق خدا و حقوق مردم رعايت حق مردم تقدم دارد مثلاً در صورتي كه وقت نماز است و مدت كمي وقت داريم ولي مشاهده مي كنيم جان يا مال انساني در خطر است اينجا بايد جان و مال را حفظ كنيم و در ميان حقوق انسانها هم جان افراد نسبت به آبرو و عرض تقدم دارد. بنابراين ، اساسي ترين ملاك عقلي و ديني در تزاحم اصول و مصالح بايد به مسئله اهم پي برد و آن را شناخت و مقدم داشت. جامعه نسبت به فرد اهميت دارد. حق مردم نسبت به خدا اهميت دارد و در ميان حقوق مردم جان بر عرض و مال تقدم دارد. در بسياري موارد ، عقل توانايي درك اين ملاك را دارد و در صورتي كه عقل تشخيص نداشته باشد وحي به همان ترتيبي كه در بالا ذكر شد ، بيان مي كند . البته هميشه بين اصول و مصالح تعارض نيست و بحث تقدم مربوط به صور تزاحم و تعارض مي‌باشد.