چهل و سومین نشست نسل ماندگار عصر روز سه شنبه 27 شهریور با حضور رزمندگان و دیگر علاقه مندان در سالن اندیشه موسسه فرهنگی میرداماد برگزار شد. این نشست با حضوریک آزاده، سه رزمنده، دو شیر زن حال و هوای دیگری گرفت. خواهر شهید خاطراتش از جنگ هشت ساله و شهادت برادرش را گفت. جانباز از رشادت همرزمانش و آزاده از سختی های دوران اسارت و صبر دوستانش زیر شکنجه دشمن و رزمنده ی دیگر از زندگی 20 ساله با خاطرات همرزم شهیدش.
کوچکترین رزمنده روستای ولیک آباد آغازگر نشست نسل ماندگار بود . قاسم گرزین گفت: سال 1365 به اتفاق 13 نفر از هم روستاییان برای آموزش و اعزام به جبهه رفتیم. اول فکر می کردم که من تنها هستم اما دیدم 13 نفر دیگر هم در محل اعزام آماده اند. با آن سن و سال کم مجبور بودم که بدون اطلاع خانوده برای اعزام اقدام کنم چون اگر مطلع بودند اجازه نمی دادند به جبهه بروم.
محمود ملاعلی دیگر رزمنده از روستای ولیک آباد بود که خاطراتی از عملیات والفجر 8 بیان کرد. ملاعلی گفت: سال 64 به اتفاق شهید رضا احسن و هاشم ملاعباسی و تعدادی از بچه های جلین رفتیم هفت تپه. بعد از آن شبانه ما را کنار اروند بردند. صبح که بیدار شدیم اروند ترسناک بود. خسرو عباسی با قناصه مورد اثابت قرار گرفت با چفیه محکم پاهایش را بستم و توی ماشین گذاشتیم. عباسی بعدا شهید شد.
 هاشم ملاعباسی که سابقه 3 بار حضور در جبهه و شرکت در دو عملیات را دارد و در عملیات والفجر 8 همسنگر محمود ملاعلی بود گفت: بیش از 4 ماه در گردان امام حسن علیه السلام بودیم که پس از آن گردان را به سمت فاو حرکت دادند. قبل از عملیات شهید بهمن علیپور می گفت یک نفر از این اروند وحشی بیرون نمی رود. او که در بخش دیگری از خاطراتش درباره عملیات کربلای 5 در منطقه شلمچه صحبت می کرد یاد شهید اسماعیل علیراد را گرامی داشت و از نماز شب و مناجات او گفت. ملاعباسی در این عملیات روی مین گوجه ای رفت و یک پایش را از دست داد.
از بخش های جذاب نشست چهل سوم نسل ماندگار حضور خواهر شهید خواجه مظفری و خانم محمدی یکی از زنان ولیک آبادی فعال در پشتیبانی دفاع مقدس بود. خواهر شهید مظفری گفت: مردم خیلی به خانواده شهدا احترام می گذاشتند. 40 روز بعد از شهادت برادرم هنوز لباس سیاه برتن داشتند که پدرم گفت پیراهن سیاه تان را در بیارید. پدر هیچ وقت برای شهادت برادرم گریه نکرد و من فقط گاهی اشک هایی که بر محاسنش بود را می دیدم.
محمدی از خانم های فعال در پایگاه بسیج روستای ولیک آباد به پشتیبانی ها و کمک های خانم های این روستا در طول دوران دفاع مقدس اشاره کرد و گفت: زنان روستا مشارکت فعالی در کلاس های عقیدتی، آموزش های نظامی و حتی حضور در جبهه داشتند. زنان روستا رزمندگان را هنگام اعزام با اسفند و دادن گل بدرقه می کردند. سرکشی از خانواده های شهدا و همراهی با مادران و خواهران شهدا از دیگر فعالیت های زنان روستا در طول دوران جنگ بود.
پایان بخش این نشست صمیمی و خاطره انگیز بیان خاطرات توسط دکتر ملاعلی تنها آزاده ی ولیک آباد بود. او گفت 18 بهمن 65 برای انجام خدمت سربازی اعزام شدم که 4 خرداد ماه 1367 در منطقه عملیاتی کربلای 8 به اسارت نیروی های دشمن در آمدم. او در بخشی از خاطرات زمان اسارت گفت: وقتی به العماره بصره رسیدم هیچ یک از اسرا برایم آشنا نبودند دنبال گرگانی ها می گشتم ولی کسی را پیدا نکردم. 2 نفر را آوردند که یکی از آنها حاج قاسم معینی زاده بود. ما را 22 روز به بغداد بردند و در اتاق 3در4 سی نفر محبوس بودیم. 15 نفر سرپا و 15 نفر به صورت کتابی می خوابیدند. وقتی حدود ساعت 3 برای خوردن ناهار می رفتیم عراقی ها دو طرف می ایستادند و تونل باز می کردند و با کابل از ما پذیرایی می کردند.
این آزاده در خاطره ای دیگر به عشق و ارادت رزمندگان و اسرا به امام خمینی اشاره کرد و گفت: یک روز افسر عراقی گفت دیشب مطلع شدیم که اسرا قصد فرار دارند ما مطلع شدیم و می خواهیم آنها را اعدام کنیم. صدای گلوله ای آمد و او گفت که الان یکی را اعدام کردیم. چند تا از بچه ها را جدا کردند یکی آذری و یکی شیرازی و یک نفر آملی بود. دستشان را بستند و تعدادی را هم انتخاب کردند برای تماشا که یکی از آنها من بودم. دست آنها را از پشت بستند و با کابل میزدند به صورتی که پوست شان تاول می زد و خون می آمد. از یکی از آنان خواستند که بگوید مرگ بر خمینی ولی در آن شرایط بسیار سخت ایشان گفت مرگ بر صدام و حاضر نشد به امام خمینی توهین کند.
در نشست چهل و سوم نسل ماندگار گروه رضوان به خواندن سرود پرداخت و یکی از مداحان اهل بیت روستای ولیک آباد مدحی در رثای حضرت رسول و اشعاری که نام شهدای این روستا بود را خواند. پایان بخش این نشست اهدای تندیس ویژه نشست دوماهانه نسل ماندگار و لوح سپاس به برگزار کنندگان این محفل بود.